Blog

Nieuwe start

De vakantie zit er op. We mogen weer! Ik ervaar het altijd een beetje dubbel; heimwee naar die fijne plek in de warme zon, vlakbij zee en strand waar ik thuis hoor en in de relax-stand. Maar hier thuis is ook weer fijn; de nieuwe start van de kinderen ging goed en we hebben weer een ritme. Dat is na zo’n vakantie met veel vrijheid ook wel weer lekker.

Je kan altijd merken dat kinderen in zo’n lange vakantie met veel vrijheid, losse dagen en niet zo veel gedoe zo enorm groeien. Ik heb wel eens een kleuter in de klas gehad die na de vakantie nog een jaar groep 2 zou doen. We kwamen weer op school en dat bleek toen een hele verkeerde keuze; groep 3 was toch beter want het kind had een enorme spurt gemaakt. Dat vind ik het mooie aan het werken met kinderen; hoe goed je ze ziet groeien; soms met veel bemoeienis van “onze” kant; vaker zonder; het komt écht altijd goed. Ieder kind, ieder mens loopt op zijn of haar eigen pad en maakt de dingen mee die bedoeld zijn om van te leren. Je weet niet altijd waarom, dat hoeft ook niet. Maar dat het iets oplevert is zeker. Ook de minder mooie dingen van het leven; het brengt je altijd iets.

Wat mijn vakantie mij gebracht heeft is inzicht. Inzicht dat ook ik mijn pad loop en dat ik daar soms sneller overheen wil lopen dan de bedoeling. Ik mag leren om af en toe eens stil te staan en te kijken wát er dan precies op mijn pad komt. Of al ligt. Het is fijn dat te kunnen doen in een setting die goed en veilig voelt; met mijn gezin om me heen op de plek waar ik me thuis voel en tot inzichten kan en mag komen.

In de praktijk betekent het voor nu dat ik stop met de UKIQ-groep zoals ik dit voor de zomervakantie deed. Ik heb gemerkt dat dat niet is waar ik voor wil gaan. Het was voor mij een verlenging van mijn peuterschool en daar ben ik weggegaan om andere dingen te gaan doen. Wél wil ik deze kinderen, die het nodig hebben, blijven helpen. Ook de ouders van deze kinderen wil ik ondersteunen met het zoeken naar de juiste weg voor hun kind. Dat is mijn kracht en dat is wat ik wil. Ik ben dankbaar dat ik de keuze kan maken en mag doen wat ik graag doe, kan en wil.

Wat ik dan wel ga doen? Ik heb allerlei ideeën die ik de komende periode eens goed uitwerken voor mezelf. Ondertussen loopt KidsGrow gewoon door ben ik inzetbaar voor ondersteuning en hulp. Het voelt goed om dit op deze manier te doen en ik wens iedereen dit soort inzichten toe. Het leven gaat al snel genoeg en om te mogen doen wat je het allerliefste doet is een prachtig gegeven.

Ellis – augustus 2021

Kalm aan…

Doe maar rustig, doe maar kalm, niks moet en alles mag. Even passen op de plaats, even zien wat je nog niet zag. Tijd voor kijken, tijd voor voelen, tijd voor anders dan normaal, even samen met zijn allen, even rusten allemaal.

In tijden van vakantie neem ik altijd even tijd om te evalueren; terugkijken op wat ik gedaan heb, voelen of dat nog is wat ik wil. Zo ja, hoe ga ik dan door? Zo nee, wat wil ik anders en waarom? De hectiek van het normale gezinsleven valt even weg en dat is heerlijk. Opstaan als je klaar bent met slapen, eten als je trek hebt en slapen als je moe bent. Tussendoor is het tijd voor spelletjes, kinderen die hele dagen buiten zijn en (voor)lezen.

Sinds een aantal jaar plan ik wel activiteiten in voor de kinderen, maar wel in overleg. Zo hebben ze iets om naar uit te kijken, zijn er dagen dat ze zich kunnen vervelen (lees: zelf hun dag moeten vullen) en zijn er dagen dat we samen kijken wat we met elkaar doen. Bij ons gaat (gelukkig) onze geplande vakantie óók lekker door.

Ik plan ook al een aantal jaar in de lange vakanties een “Zelfweetdag” in. Op die dag mogen de kinderen zelf weten wat ze doen. Naarmate ze ouder worden kwamen daar wel basisregels bij; opruimen wat je gebruikt hebt, als je misselijk wordt is het je eigen verantwoording en als ik moet chauffeuren moet je het even vragen. Dit jaar is er voor het eerst een te besteden budget bijgekomen. Mijn kinderen zijn al groter (11, 9 en 7) maar ze vinden dit één van de leukste dagen die ze hebben in de vakanties. Bijkomend voordeel voor mij als moeder is dat ik ook een vrije dag heb die ik zelf mag besteden. Mijn jongens spenderen een hele dag achter de playstation met een spel wat wij thuis NIET hebben en ook niet in huis komt. Mijn dochter bakt alles wat ze lekker vindt. ’s Avonds eten ze uiteraard iets van de 3 p’s en ze ontbijten met tosti. Toen ze nog jonger waren deed ik dit dan eerst een middag en breidde dat uit naar een dag. Ze vinden het heerlijk en het is een herinnering for life. Tip van de maand dus!

Nu ga ik ook even “op de voorplecht” zitten. Kijken hoe ik verder ga met mijn plannen. Wat wil ik, wat kan ik, waarom doe ik wat ik doe? Tijdens mijn vakantie laat ik dat allemaal de revue passeren. Terug kom ik zéker!

Ik wens jullie allemaal een zeer fijne vakantie en tot in september!

Boekentip juni 2021

Kleine dieren, grote dieren. Jonge kinderen zijn er vaak dol op. Ze weten vaak veel over heel veel verschillende dieren. Wij hebben thuis een enorme bibliotheek aan encyclopedieën over uiteenlopende onderwerpen, maar vooral veel over dieren. De meeste komen van uitgeverij Lannoo.

In bovenstaande boeken worden verschillende dieren beschreven en heel mooi in beeld gebracht. Van de ijsbeer tot de megakrekel (zo groot als een hand van een volwassen man) en van de voetbalvis tot de walvishaai; van alles komt langs. Jonge kinderen smullen van de wetenswaardigheden en onthouden het maar al te goed. De mooie platen zijn een lust voor het oog en als voorlezer (juf, pedagogisch medewerker of ouder) steek je er vaak ook nog iets van op.

Zo zijn er ook boeken met een specifiek thema. Hierboven één die gaat over Dieren van de zee. Onze jongste zoon roept al jaren dat hij ‘Zeebioloog’ wil worden, dus deze was zeker in trek. Van het kleinste diertje (plankton) tot de blauwe vinvis; alles komt hierin voorbij. Onze oudste wil ‘paleontoloog’ worden en ook de specifieke boeken over dinosauriërs hebben wij dus in huis.

Niet zo lang geleden kwam bovenstaand boek uit, van Rachel Williams en Freya Hartas. Een prachtig boek om eens stil te leren staan bij alle mooie dingen in de natuur. Op elke pagina wordt een ander dier beschreven. Zo kun je lezen over hoe een kikkervisje een kikker wordt, hoe de boombladeren veranderen van kleur….en vallen en hoe mos regen drinkt in het bos. Een prachtig geïllustreerd boek waarin veel facetten van het leven in de natuur verteld worden. Een mooi boek om elke dag even in te kijken en lezen.

Deze laatste is een tip uit een serie. ‘De wonderen van het bos – geheimen van het wilde woud”. Hierin kun je lezen hoe paddenstoelen koeriersdiensten vervullen, hoe zaden kunnen vliegen en hoe een boom siroop voor ons mensen kan maken.

Bovenstaande boeken zijn een kleine greep uit de mogelijkheden. Ik merk in mijn werk dat veel kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong grote interesse hebben in de natuur. Ze willen ervaren, proeven, voelen en leren over de natuur. Door deze boeken komt die wereld een beetje dichterbij. Ik gaf al eerder de tip om voor te lezen nog leuker te maken door filmpjes op youtube te gebruiken. Kinderen smullen ervan. En dat het soms Engels is, doet niet af aan de interesse. Als je vertelt en leest over bijvoorbeeld de octopus is niks leuker om te zien hoe zo’n octopus zich vervormt en door een klein gaatje kan ontsnappen. Zien is begrijpen en onthouden. Hier staat zo’n filmpje. Er zijn ook talloze filmpjes van bijvoorbeeld Freek Vonk, die toppen 5 van bepaalde dieren maakt. Ook erg leuk. Een voorbeeld vind je hier.

Het mooie is dat je, als de kinderen jong zijn en nog niet kunnen lezen, je lekker voor kan lezen. Als je daar even geen tijd voor of zin in hebt, is het bladeren alleen ook al prima tijdverdrijf. Zodra ze kunnen lezen wordt het alleen maar makkelijker voor ze om zelf de boeken te pakken en te lezen en op die manier heb je dus lang plezier van je boeken. Veel kijk- en leesplezier.

1e keer UKIQ

De kop is eraf. We zijn begonnen met de smartgame ‘3 kleine biggetjes’ waar we samen hebben gewerkt om elk huisje op het veld te plaatsen, tussen de biggetjes door. Dit verliep heel natuurlijk en harmonieus. Na het spel ontstond een voorstelrondje en vanuit daar hebben we een soort paspoort gemaakt. Wie ben je, wat vind je mooi, ben je een jongen of een meisje etc. Én een handafdruk maken.

Daarna heb ik het boek “Kikker is Kikker” voorgelezen, waarin Kikker wil leren vliegen net als Eend maar dat niet kan OMDAT hij een Kikker is. We hadden tussendoor steeds gesprekken daarover. Wat kun je goed? Kan je alles? Als je goed oefent wel, maar toch niet alles. Vogels kunnen vliegen, maar een kip en een struisvogel niet. Maar het zijn tóch vogels. Wat kun je zelf goed? En wat nog niet zo goed? We hebben ook naar onszelf gekeken, welke kleur haar en ogen hebben we? Dat is bij iedereen verschillend. De kinderen hebben zichzelf daarna getekend en goed op details gelet. Of een poging daartoe.

Tijdens het fruit en water moment hebben we naar “Het Zandkasteel” gekeken. Op verzoek daarna nog een filmpje van een octopus. We ontdekten dat die door een heel klein gaatje kan. Dat kunnen wij mensen dan toch weer niet. De tijd vloog om en we zijn daarna ook nog even naar buiten gegaan. Een voetafdruk in het zand is ook leuk om te maken. We hadden een heerlijke middag.

Kan een afbeelding zijn van speelgoed en binnen

Boekentip mei 2021

Deze maand een boekentip over een vrij nieuw boek. Het boek heet “Luce straalt weer” en is geschreven door Josina Intrabartolo en Janneke van Olphen. Het verhaal is op rijm geschreven en leest daardoor makkelijk weg. Het is voor kinderen van een leeftijd van ongeveer 4 jaar en ouder, maar sommige kinderen van 3-3,5 zullen dit verhaal ook al goed kunnen volgen.

Het verhaal gaat over een vuurvliegje wat gaat stralen als ze ergens enthousiast over is. Na de vakantie mag ze weer naar school en ze heeft er erg veel zin in; ze straalt letterlijk en figuurlijk. Ze heeft zin om nieuwe dingen te leren. Maar gaandeweg valt het allemaal erg tegen; het schoolwerk is te makkelijk en daardoor niet leuk. Haar lichtje gaat steeds minder fel branden en dooft uiteindelijk uit.

Samen met haar vader gaat ze op zoek naar waar Luce weer van gaat stralen. Voor Luce is dat dansen. Vader vuurvlieg gaat in gesprek met juf en samen vinden ze een oplossing; Luce mag meedoen met de musicallessen op school.

In dit boek komt naar voren dat het belangrijk is om erachter te komen waar je eigen licht van aan gaat. Doe in het leven dát wat je kan, leuk vindt en vooral blij van wordt. Dan ben je in staat om te leren, te creëren en je eigen energie hoog te houden. Op plekken waar energie weglekt, ben je op den duur niet meer gelukkig en raak je afgestompt. Dit geldt voor zowel kinderen als volwassenen. Ouders met strong-willed kinderen zullen Luce zeker herkennen. Veel kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong hebben een sterke eigen wil. Deze kinderen willen vaak al vroeg naar school en hebben dan hoge verwachtingen. “Op school ga je leren lezen, schrijven en rekenen”. Dat valt soms tegen voor ze waardoor de lichtjes van deze kinderen uit gaan. In de vakantie zie je ze vaak weer opleven, omdat ze dat niet meer geestelijk ondervoed worden.

Achterin het boek staan goeie tips voor ouders, verzorgers en leerkrachten. Blijf in gesprek met deze kinderen en blijf ook vooral in gesprek met elkaar. Voor ouders raad ik aan in gesprek te blijven met de leerkracht van je kind en vice versa. Ieder ziet het kind in een andere setting; ouders weten vaak het beste wat hun kind nodig heeft, leerkrachten kunnen goed bepalen in hoeverre dat kan op de school van het kind. In gesprek blijven is een must; zo houdt je samen het belang van het kind in het middelpunt. Daar gaat het namelijk om; hoe kan dit kind groeien met zijn of haar eigen talenten?

Het boek is hier te bestellen.

Wat heeft jouw kind nodig om weer te stralen? En waar kan hij of zij dat het beste?

Bloemen zijn rood

Bloemen zijn rood, jongeman. Blaadjes zijn groen.

De beginregels van een lied. Ik ken de versie van Gerard van Maasakkers. Het origineel is van Harry Chapin. Het lied gaat over een jongen die voor het eerst naar school gaat en daar mag kleuren met krijt. Maar de juffrouw vindt dat hij ondeugend is en zich aan de regels moet houden. ‘Als iedereen zo doet als jij, waar moet het dan heen?’. Het prachtige lied is hier te horen/bekijken. Een kijkje waard.

Je zou denken; ouderwets lied, zo gaat het niet meer tegenwoordig. Helaas blijkt het nog altijd even waar, ook anno 2021. Kinderen moeten in een keurslijf passen, ze worden vierkant “geknipt” anders passen ze niet in het plaatje. Het onderwijs heeft een omslag nodig. Kinderen van nu zijn de kinderen die ons dat mogen leren. Wij leerkrachten mogen gaan inzien dat elk kind uniek is, dat elk kind zijn of haar eigen talent heeft en dat alles goed is. Dat kinderen zich ontwikkelen in hun eigen tempo, op hun eigen wijze en op hun eigen, prachtige manier. Soms is dat moeilijk, omdat wij als volwassenen beelden hebben “zoals het zou moeten zijn”. Dat loslaten is niet altijd makkelijk en vergt van een leerkracht een zekere motivatie om op je handen te gaan zitten en je mond te houden. Om het idee van 26 dezelfde bloemenweides los te laten en nog eens goed na te denken over je doel met je les. Als je weet wat je een bepaald kind met een bepaalde les wil leren, kun je het resultaat makkelijker loslaten. Het gaat immers om de oefening en niet om het eindresultaat.

Ik moest weer aan het lied denken toen ik vorige week letterlijk met de kinderen een bloemenweide aan het schilderen was. Het 1e kind begon en zij maakte een veld vol rozen, rode stelen, blauwe blaadjes. De 1e neiging die ik had was toch om er iets van te zeggen maar ik kon mezelf tegenhouden en alleen maar denken ‘Bloemen zijn rood’. Het meisje in kwestie heeft een prachtige bloemenweide geschilderd. Het doel voor haar (leren omgaan met kwasten, ontdekken wat verf op papier doet én een voorstelling zoals je in hoofd hebt daadwerkelijk maken) is meer dan gelukt. En dát is waar het om gaat. Het kind is een ervaring rijker en dus weer gegroeid. En willen we niet allemaal dat kinderen leren van hun ervaringen en zo weer groeien?

Wat kun jij in je lessen of de dagelijkse gang van zaken nog meer loslaten?

Boekentip april 2021

Deze maand een boekentip over een serie. De serie waar ik erg dol op ben is “Zeg kleine…”. De serie is geschreven door Vera Backker en Sabine Wisman. Het betreft een reeks prentenboeken waarin een bepaald dier de hoofdrol heeft. Maar niet, zoals veel in ander boeken, een dier waar menselijke emoties aan toegeschreven worden. Een boek waarin uitgelegd wordt hoe dat specifieke dier leeft.

Vaak in een mooi en lief verhaal geschreven wordt duidelijk hoe het dier leeft, wat het nodig heeft en wat het dier doet; wat zijn taak is in zijn leven. Achterin elk boek staan 2 pagina’s met weetjes over het betreffende dier. Wetenswaardigheden als de natuurlijk vijand, de leefomgeving en het soort voedsel worden uitgelegd. Ook is er een liedje te vinden achterin het boek (met cd).

In het boek “Zeg kleine bij…wat dans jij mooi” leren de kinderen dat Doris de bij leeft in een bijenkorf met een heleboel andere bijen. Er wordt uitgelegd hoe ze geboren is, waar ze leeft, met wie en vooral dat ze MOET dansen! Ze willen de allerzoetste nectar vinden. Ze gaan op zoek naar de mooiste bloemen en als ze het gevonden hebben, dansen ze ze hun bijendans.

Bij “Zeg kleine egel…wat slaap jij lang” gaat het verhaal over egeltje Spikkel die met zijn broers en zussen op weg gaat naar een slaapplaats voor de winter. Kinderen leren hieruit over de winterslaap, de gevaren voor egels en naar wat voor plekje egels nodig hebben voor die lange winterslaap.

Een van mijn favorieten uit deze serie is “Zeg klein vlinder…waar kom jij vandaan?”. Hierin volgen we koolwitje Fladder die uit een eitje kruipt, verpopt en de wereld in fladdert. Prachtige tekeningen geven weer hoe het leven van Fladder verloopt.

Mijn kinderen hebben altijd gesmuld van deze boeken en ook de peuters op mijn peuterschool vinden ze prachtig. Elk seizoen is er wel een boek wat ik gebruiken kan. Helaas zijn de boeken niet meer verkrijgbaar, maar soms heb je geluk in één van de kringloopwinkels die ons land rijk is.

Fladder vliegt van bloem naar bloem en vindt uiteindelijk een ander koolwitje.

Wist je trouwens dat je via de Vlinderstichting een pakketjes rupsen, cocons en eitjes kunt bestellen? Je kunt dan thuis of in de klas het proces van ei tot vlinder geheel volgen. Erg mooi om de natuur van zó dichtbij mee te maken. Als je geluk hebt, ben je erbij als er net een vlinder uit de cocon kruipt. Machtig mooi om te zien! Bestellen kan hier.

Boekentip maart 2021

Deze maand pak ik een titel die voor zowel kinderen als ouders treffend is. Het betreft het boek “Wardje Wijsneus, slim en intens” van Tania Gevaert. Het boek gaat over het jongetje Wardje die niet naar school wil. Hij verzint allerlei excuses, bijvoorbeeld dat hij ziek is. Als ie thuis blijft is er opeens niks meer aan de hand. Hij verzint de volgende dag weer een smoes, maar moet toch naar school. Bij thuiskomt is ie erg boos, hij vindt school écht niet leuk. Zijn ouders zijn aan het uitzoeken hoe het toch komt dat Wardje niet naar school wil. Via een vliegcamera komen ze daar achter. Een gesprek met de leerkracht volgt en duidelijk wordt dat Wardje meer kan en wil op school. Gelukkig gaat zijn juf hier in mee en mag Wardje vertellen over de ruimte, wat hij zo graag doet.

In dit boek vind je tussendoor tips om met de (soms heftige) emoties van kinderen om te gaan. Kinderen die op school niet gezien worden en alleen maar ‘saai’ werk doen, hebben het vaak niet leuk op school. Saai is in deze een term die makkelijk gebruikt wordt, want saai is niet alleen saai, maar ook te makkelijk, te moeilijk of te langdradig. Het is zaak erachter te komen, samen met de leerkracht, wat de mogelijkheden zijn. Kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong zijn vaak ook heel (prikkel)gevoelig en intense persoonlijkheden. Als je je op school niet prettig voelt, kan je dat thuis (de veilige basis) uiten. Vaak gaat dat gepaard met woedeaanvallen, intens verdriet en zich onbegrepen voelen. In dit boek lees je tips om daar mee om te gaan. Enkele tips die mij geholpen hebben zijn:

  • Veiligheid bieden; thuis kan en mag je jezelf zijn. Door veiligheid te bieden, kan je zorgen dat het kind weer tot rust komt waarna een gesprek over het hoe en waarom van deze woede-aanval, huilbui of frustratie-uiting weer mogelijk is.
  • Veel (voor)lezen over dit onderwerp. Hierdoor leren kinderen dat ze er niet alleen in zijn en begrijpen kinderen dat zij andere dingen hebben te leren dan bijvoorbeeld klasgenootjes.
  • Emoties benoemen. Vooral jonge kinderen moeten nog hun emoties leren reguleren. Emoties kunnen kinderen echt overvallen. Dat is lastig. Door te benoemen wat ze voelen en waarom help je hen de emoties in perspectief te zien. Hierdoor leren ze er mee omgaan.

Boekentip februari 2021

Deze maand het boek “Bang mannetje” van Mathilde Stein en Mies van Hout. Bang mannetje is bang en onzeker. Hij durft niet te zeggen dat hij aan de beurt is bij de bakker en is snel bang dat mensen hem uitlachen als hij zijn lievelingsbroek aan heeft. Dit wil hij veranderen. Hij maakt een afspraak met de Toverboom, maar die staat in een Wild Woest Woud….

In dit verhaal is de boodschap dat je zélf wat kan doen aan je eigen onzekerheden. Bang Mannetje heeft zelfreflectie en stapt dapper door het Wilde Woeste Woud om zijn angsten te doorstaan. Jonge, gevoelige kinderen ontdekken dat dapper zijn best spannend is maar óók dat het resultaat geeft. In dit geval lukt het Bang Mannetje na zijn bezoek aan de Toverboom in zijn lievelingsbroek naar de bakker te gaan. Welke angst durf jij aan te gaan?

Loslaten ….. en opnieuw beginnen

Mijn laatste blog ging over de komst van Sinterklaas. Inmiddels zijn we al weer wat maanden verder. Maanden waarin er een hoop gebeurd is. Zowel in de maatschappij, met weer een lockdown, als bij mij privé.

Over de start van het onderwijs op 8 februari schreef ik hier een bericht. Ik heb gemerkt dat ik een aversie heb gekregen tegen iedereen die roept dat kinderen een achterstand hebben opgelopen in alle lockdowns. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen in hun eigen ontwikkeling simpelweg niet kúnnen achterlopen. Hooguit zijn ze niet daar waar de overheid wil dat ze zijn. Leerkrachten van nu doen er goed aan om deze startperiode eerst eens te kijken naar hoe de kinderen zich voelen. Voelen ze zich veilig? Hoe is het thuis gegaan met al dat thuisonderwijs? Het is, zeker voor kinderen, een moeilijke tijd waarin we leven. Zorg er daarom dus voor dat kinderen weer met plezier naar school komen. Een veilig basis is alles. De cognitieve ontwikkeling komt daarna wel weer. Ik maak me, op mijn eigen manier, hard voor deze kinderen. Maar ik kan niet alles. En dat is…..loslaten.

Je weet misschien dat ik tot voor kort directeur was van mijn eigen peuterschool. 5 Jaar lang heb ik, met mijn collega’s, hard gewerkt om daar een school neer te zetten die kijkt naar de ontwikkeling van het kind. Daar waar het kind is, niet waar het “zou moeten zijn volgens de norm”. Op onze peuterschool zijn we in staat om kinderen te begeleiden op hun eigen weg. We zien waar ze zijn in hun ontwikkeling, zien wat ze nodig hebben om verder te komen en weten wat we ze kunnen aanbieden. Het was hard werken en een fantastische ervaring. Na 5 jaar was het genoeg en wil ik ook verder. We hebben een kanjer gevonden die de boel overneemt en ik heb alle vertrouwen dat onze visie doorgevoerd wordt. En verder….is dat ook loslaten.

Het loslaten van mijn eigen peuterschool betekent niet dat ik thuis ben en niks meer doe voor alle kinderen en ouders die nog begeleiding en hulp kunnen gebruiken. Waar deuren dicht gaan, gaan anderen weer open. Ik weet zeker dat ik met mijn kennis, kunde en ervaring nog veel ouders kan ondersteunen in hun zoektocht met hun jonge kind met een ontwikkelingsvoorsprong. Ik heb allerlei plannen met en voor die kinderen en ben op de achtergrond dan ook druk bezig met die plannen. Binnenkort hoop ik hier die plannen meer kenbaar te kunnen maken.

Loslaten is durven kiezen voor nieuwe dingen. Het is een spannend avontuur wat ik mezelf gun. Maar met de ervaring van het runnen van mijn eigen peuterschool, mijn ervaring met kinderen én ouders en mijn herpakte moed is het vooral een leuke weg die ik ben ingeslagen. Loslaten is weten dat het goed komt, handelen waar nodig en sturen zoals je het hebben wil, wetende dat het altijd weer anders kan lopen. En ook dan is het goed.

Loslaten…..het is eng. Maar het is ook…..opnieuw beginnen.

Ellis – 18 februari 2021