Go with the flow

Ken je dat? Dat je zo’n flow ervaart en alles goed lijkt te gaan? Dat je meer en meer mooie dingen mag doen? Dingen waar je blij van wordt en van gaat stralen? Fijn is dat. Soms zo fijn, dat je ook wel eens denkt…wanneer wordt die berg weer een dal? Want geen pieken zonder dalen. Het is heerlijk om in zo’n flow te verkeren. Je kan de wereld aan, alles stroomt en alles dient zich als vanzelf (zo lijkt het) aan.

De weg ernaar toe is altijd lastiger. Vaak moet je dan eerst iets loslaten en door een proces gaan om tot iets anders te komen. En die processen zijn juist het moeilijkste. Dat zijn die leerkuilen waar iedere HB-expert het over heeft. Die dalen waar je in moet stappen; het liefste met skateboard zodat je ook weer snel de kuil uitzoeft. Dat zou prettiger zijn. Maar….je weet ook dat je niet voor niks in zo’n kuil beland bent. Juist in zo’n kuil kom je tegen wat je nog mag leren, om een volgende keer door een minder diepe kuil te gaan, waar de kuil daarna nog alleen maar een kuiltje of zelfs geen kuiltje meer is. Soms stap je zelf in zo’n kuil, vaker word je erin gezogen door het leven zelf. De kracht is om dan te accepteren dat je bent waar je bent. Eerst eens even op te staan en te kijken waar je je nu eigenlijk bevindt. Pas dan kun je stappen maken om uit de kuil te komen. Laat het maar gebeuren.

Kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong hebben vaak een zetje nodig om tot zo’n proces te komen. Ze zijn van jongs af aan niet gewend dat iets niet lukt en verkeren bij wijze van spreken altijd in een flow. Van leren lopen tot leren praten; het ging vrij makkelijk. Uiteraard zijn er uitzonderingen op deze regel; elk kind is anders. Ik chargeer een beetje. Als je nooit valt, hoef je ook niet te leren opstaan. Dan leer je ook niet dat dat bij het leven hoort. Belangrijk is echter wel dat je leert opstaan in het leven. Ergens onderweg ga je toch een keer onderuit, want zo is het leven. Je moet leren omgaan met teleurstellingen. En met falen. Hoewel falen natuurlijk eigenlijk geen falen is. Als je vanaf jongs af aan leert om op te staan en te kijken in welke kuil je je bevindt, leer je je latere diepere kuilen beter en sneller te accepteren. Je krijgt daarmee de tools in handen om uit de kuilen te klimmen en op weg te gaan naar jouw top. De weg naar de top is je flow; je uitzicht het moment waarop je even mag stilstaan en genieten van alles wat je tot nog toe bereikt hebt.

Gaandeweg het leven krijg je meer tools voor de hogere bergen en diepere kuilen die het leven je bieden. Gemaakt door mijn nichtje op verzoek van mij. De beeldspraak is duidelijk.

Voor mij zijn dit soort beeldspraken altijd fijn; het wordt voor mij duidelijk hoe het leven in elkaar zit. Momenteel ben ik op weg naar mijn top. Het voelt heerlijk om in mijn flow te zitten; de stap om te stoppen op een basisschool was een goeie én een kuil in. Dat het de juiste was weet ik omdat ik dagelijks met een stralend gezicht en enorm veel energie mijn werk mag uitvoeren. Ik ben weer creatief, heb er zin in en doe veel. Bovendien krijg ik daar bijna dagelijks bevestiging van door de berichten met aanvragen. Voor mij een signaal dat ik in mijn flow zit. Het voelt fantastisch. En in mijn flow mag ik kinderen leren in die van hen te komen. En dat is het mooie; de cirkel is rond. Als ik het ervaar, kan ik de kinderen beter helpen. Ervaring is herkenning, waardoor er meer begrip is. Kinderen die een zetje nodig hebben, kunnen dat met liefde van me krijgen. En ik wéét hoe het voelt om niet die kuil in te willen stappen. Maar met het vertrouwen wat ik krijg van kinderen, weet ik ook dat ik ze kan helpen. En daar doe ik het voor.

Ik flow nog even lekker door en ik geniet er dubbel en dwars van. Ik weet namelijk ook dat er vast een moment komt dat ik weer voor een kuil sta. Maar op basis van ervaringen, stap ik die kuil dan wat makkelijker in.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.