Mijn laatste blog ging over de komst van Sinterklaas. Inmiddels zijn we al weer wat maanden verder. Maanden waarin er een hoop gebeurd is. Zowel in de maatschappij, met weer een lockdown, als bij mij privé.
Over de start van het onderwijs op 8 februari schreef ik hier een bericht. Ik heb gemerkt dat ik een aversie heb gekregen tegen iedereen die roept dat kinderen een achterstand hebben opgelopen in alle lockdowns. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen in hun eigen ontwikkeling simpelweg niet kúnnen achterlopen. Hooguit zijn ze niet daar waar de overheid wil dat ze zijn. Leerkrachten van nu doen er goed aan om deze startperiode eerst eens te kijken naar hoe de kinderen zich voelen. Voelen ze zich veilig? Hoe is het thuis gegaan met al dat thuisonderwijs? Het is, zeker voor kinderen, een moeilijke tijd waarin we leven. Zorg er daarom dus voor dat kinderen weer met plezier naar school komen. Een veilig basis is alles. De cognitieve ontwikkeling komt daarna wel weer. Ik maak me, op mijn eigen manier, hard voor deze kinderen. Maar ik kan niet alles. En dat is…..loslaten.
Je weet misschien dat ik tot voor kort directeur was van mijn eigen peuterschool. 5 Jaar lang heb ik, met mijn collega’s, hard gewerkt om daar een school neer te zetten die kijkt naar de ontwikkeling van het kind. Daar waar het kind is, niet waar het “zou moeten zijn volgens de norm”. Op onze peuterschool zijn we in staat om kinderen te begeleiden op hun eigen weg. We zien waar ze zijn in hun ontwikkeling, zien wat ze nodig hebben om verder te komen en weten wat we ze kunnen aanbieden. Het was hard werken en een fantastische ervaring. Na 5 jaar was het genoeg en wil ik ook verder. We hebben een kanjer gevonden die de boel overneemt en ik heb alle vertrouwen dat onze visie doorgevoerd wordt. En verder….is dat ook loslaten.
Het loslaten van mijn eigen peuterschool betekent niet dat ik thuis ben en niks meer doe voor alle kinderen en ouders die nog begeleiding en hulp kunnen gebruiken. Waar deuren dicht gaan, gaan anderen weer open. Ik weet zeker dat ik met mijn kennis, kunde en ervaring nog veel ouders kan ondersteunen in hun zoektocht met hun jonge kind met een ontwikkelingsvoorsprong. Ik heb allerlei plannen met en voor die kinderen en ben op de achtergrond dan ook druk bezig met die plannen. Binnenkort hoop ik hier die plannen meer kenbaar te kunnen maken.
Loslaten is durven kiezen voor nieuwe dingen. Het is een spannend avontuur wat ik mezelf gun. Maar met de ervaring van het runnen van mijn eigen peuterschool, mijn ervaring met kinderen én ouders en mijn herpakte moed is het vooral een leuke weg die ik ben ingeslagen. Loslaten is weten dat het goed komt, handelen waar nodig en sturen zoals je het hebben wil, wetende dat het altijd weer anders kan lopen. En ook dan is het goed.
Loslaten…..het is eng. Maar het is ook…..opnieuw beginnen.
Ellis – 18 februari 2021
Wat mooi verwoord en wat een duidelijke visie op dit alles. Je maakt ook zo helder dat het enige uitgangspunt het kind is. En inderdaad die kent geen achterstand alleen zijn eigen ‘stand’.
Dit verhaal verbreedt mijn blik, ongetwijfeld zal het dat ook bij anderen doen. Ik vind dat een belangrijk streven: de eigen ontwikkeling van het kind is uitgangspunt zonder dat dat zou moeten voldoen aan welke maatstaven dan ook.
Het loslaten is durven. Je laat ons hier meelezen over je moed om dat te doen en wat het oplevert. In ieder geval veel uitdagingen en mogelijkheden voor je eigen ontwikkeling. Opnieuw beginnen inderdaad, wel met heel veel kennis en ervaring die je in kunt blijven zetten. Wat fijn om dat te mogen volgen.
Dank je wel voor je mooie reactie. Fijn dat ik bij andere de blik verbreed. Dank je wel voor het volgen.
‘Ik ben ervan overtuigd dat kinderen in hun eigen ontwikkeling simpelweg niet kúnnen achterlopen. Hooguit zijn ze niet daar waar de overheid wil dat ze zijn’
Briljant geschreven!
Loslaten geeft ruimte voor nieuwe energie. Jij hebt zoveel moois te brengen op deze wereld! Spreid je armen en vlieg