Veiligheid

Veiligheid bieden is belangrijk voor jonge kinderen. We weten het wel, maar vaak horen we onszelf nog zeggen “Stil maar, niet huilen”. Waarom eigenlijk? Als een kind huilt, is er iets aan de hand. Ze voelen zich niet fijn. Voor jonge kinderen, ook al kunnen ze praten, is het vaak nog moeilijk te verwoorden wat er precies aan de hand is.

Stel, je bent 2 jaar en je mag naar een peuterschool. Je vindt het daar heel leuk, maar ook spannend. Want er zijn andere kinderen waarvan je niet weet wat ze gaan doen en waarom. Pappa en mamma gaan weg en jij wordt achtergelaten. Dat is even een moeilijke situatie. Ik zou mezelf ook niet helemaal senang voelen.

Als peuterjuf doe ik dan wat me hart me ingeeft. Het kind bij me nemen en het de veiligheid bieden die het op dat moment nodig heeft. Ik zie aan haar dat ze een basis nodig heeft waarop zij kan terugvallen. Dit is, in eerste instantie haar knuffel die haar troost biedt en in tweede instantie mag ik dat zijn. De knuffel die ze mee heeft brengt haar ook de veiligheid. Iets van thuis wat haar geborgenheid geeft. We zijn geneigd om dat soort zaken op een gegeven moment weg te laten leggen. Ik heb gemerkt dat kinderen zelf de keuze maken om die knuffel weg te leggen, namelijk op het moment dat zíj vinden de knuffel niet meer nodig te hebben. En dat is oké. Want wie ben ik om dat te bepalen?

Het wordt tijd dat we vertrouwen op de kinderen zelf. Ze weten écht zelf wat ze nodig hebben. Aan ons is dat om dat te willen zien en ze hier en daar te sturen. Nooit vergeten dat kinderen in hun eigen kern zichzelf allang kennen. Ik wil het met liefde voor ze vertalen.

Ellis – 19 februari 2020